Omdat ik vorige week de hele week ziek was en thuis zat, heb ik wel een beetje kunnen naaien. Tussen het braken en hoesten door... Zo kan een mens al eens proberen wat UFO's af te werken. Bij de "stitched by me" van Lynette Anderson begint dit aardig te lukken! Wat houd ik van deze stofjes!!!! Gekregen van mijn DH met Nieuwjaar en door hem met veel liefde uitgezocht (wel geholpen door kenners van "naald en draad" :) ). Eén van de mooiste cadeau's die ik ooit gekregen heb. Wat kent hij me goed!
De onderste blokken moeten er nog aan, nog wat details hier en daar, nog een tweetal bloemetjes aanbrengen en bloemknopjes en dan begint het leukste gedeelte. Het quilten!
Ondertussen ben ik wel al aan een nieuw blok begonnen van een andere Lynette :)
Maar die tweede blok laat ik nog even niet zien. Wel het afgewerkte eerste blok en de bijhorende boord die ik er nog moet aanzetten.
En omdat het al heel lang geleden is dat ik mijn twee schatten nog eens met je gedeeld heb, nog wat foto's van James en Russel. Let vooral op de positie van Russel. Zo drinkt hij! Met één poot in het water en dan gaat hij met zijn kop naar zijn oksel om te drinken.... raar beestje hoor :) En uiteraard ligt James weer op die plek waar hij niet mag liggen :)
Nog een fijn weekend allemaal en geniet nog van de laatste warmte. Ik denk dat het na dit weekend wel eens gedaan zou kunnen zijn voor een paar maanden. Althans toch hier in België.
Toedels
Veerle
"The language of friendship is not words but meanings." ~Henry David Thoreau
Even iets om over na te denken ... het afgelopen jaar zag ik in mijn omgeving mensen die vrienden/familie verloren, problemen hadden, diep zaten, ziek waren. Ik vind het dan normaal om meelevend te zijn, proberen te helpen (wanneer je voelt dat het gewenst is), te luisteren ... gewoon een vriendin te zijn.
Op zo'n momenten besef je hoe gelukkig je mag zijn dat je dat zelf allemaal niet meemaakt. Soms heb ik ook wel eens kleine issues, maar die verdwijnen in het niets bij alles wat anderen meemaken... Problemen kunnen opslorpend zijn, al je energie vergen... vreselijk om te zien.
Is het dan egoïstisch dat ik me soms vergeten voel, voel alsof ik er niet bijhoor? Waarschijnlijk omdat ik dit soort problemen, gelukkig maar, niet meemaak op dit moment in mijn leven? Deed ik te weinig, teveel? Beeld ik me dingen in, waarom voel ik me onzeker?
Misschien omdat ik ziek ben...zware bronchitis en sinusontsteking heb?
Sorry voor mijn slechte humeur, maar voel me wat down... Herkennen jullie dit gevoel ook?
Tja ... ik ben dan ook een vrouw hé :)
Ja Julienne, je hebt gelijk, het is weer veel te lang geleden dat ik nog iets op mijn blog schreef. Maar er waren verzachtende omstandigheden (vakantie, eerste jaar hogeschool jongste dochter, veel werk), enfin voor alles een excuus natuurlijk. Hier ben ik weer.
Uiteraard heb ik ondertussen niet stilgezeten. De workshop van de mug rug was heel leuk en al snel waren mijn 3 exemplaren af en ze zijn ook al eventjes in gebruik genomen :)
Tijdens mijn weekje vakantie nam ik een haakwerkje mee. Het moet een sjaal worden die ik hoop af te krijgen voor het grote feest van mijn ouders. Op 1 november geven ze een feest voor hun 50-jarig huwelijk. Dan moet ik toch iets moois hebben als accessoire niet? Ik gebruik de mohair/silk van Katia. Ik schat dat ik zo ongeveer 7 bolletjes nodig heb, dus niet echt een goedkoop sjaaltje, maar helemaal mijn ding!
En ... ook onze quilting bee bij Naald en Draad in schoten is terug begonnen. Dus start ik met een nieuw project van Lynette. Een klein stukje laat ik alvast zien:
