Vreugde en verdriet liggen soms dicht bij elkaar

Gisteren hielden mijn ouders hun grote bruiloftsfeest.  Ze zijn al 50 jaar gelukkig getrouwd en hopelijk mogen ze nog lang samen blijven.  Het was een leuk feest en helemaal hoe zij gehoopt hadden dat het zou zijn.  Dus ... wij allemaal content!  Even wat foto's :)

Dit ben ik :)

Dit is onze jongste

Mijn ouders!!!

DH en ikzelf

Onze oudste dochter

Een dikke week geleden kwam Linda plots binnen tijdens de quilting bee met kartonnen dozen vol stofjes.  Na 5 jaar, en met een verhuis voor de boeg, is ze eindelijk tot het punt gekomen om afscheid te nemen van haar dierbare vriendin.  De dozen stonden 5 jaar afgesloten in huis omdat ze het niet over haar hart kreeg ze open te doen.  Ze nam nu dus het besluit ze met ons te delen.  Heb een hele hoop stofjes van haar gekregen (een centje in een omslag gestoken voor de inrichting van de nieuwe stek) en heb thuis meteen alles gewassen en gestreken.  Ik schat dat het ongeveer tussen de 80 en de 100 lapjes zijn en dan heb ik de grotere stukken stof nog niet eens gefotografeerd!  Ga wel proberen er iets moois mee te maken waar Linda dan uiteindelijk ook blij mee kan zijn en kan terugdenken aan de mooie momenten met haar vriendin.  Zou ik zelf ook fijn vinden en een beetje empathie in deze rare wereld waar zoveel mensen alleen aan zichzelf denken, is zeker op zijn plaats in dit geval, vind ik.  Linda, als je dit leest, hoop ik echt er iets moois van te kunnen maken.  Ik ga zeker mijn uiterste best doen!  Bedankt dat je er op deze wijze anderen kan van laten meegenieten maar ik hoop vooral dat je dit moeilijke hoofdstuk nu kan afsluiten en alleen aan de leuke momenten met haar kan denken.

Er liggen er nog onder ook!